Πρόστιμο ύψους σχεδόν 250.000 ευρώ επιβλήθηκε σε 72χρονο άνδρα στην Αμαλιάδακαθώς εγκατέλειψε κουτάβια αλλά και τη μητέρα τους.
Σύμφωνα με τα όσα γίνονται γνωστά από το ilialive.gr, ο ηλικιωμένος παράτησε τα οκτώ κουτάβια ηλικίας περίπου 25-30 ημερών στο δάσος της Μαραθιάς.
Πολίτης έκανε καταγγελία στις Αρχές, που εντόπισαν τα ζώα, αλλά και τον δράστη της εγκατάλειψης. Ο άνδρας συνελήφθη και αναμένεται να οδηγήσει στον εισαγγελέα Αμαλιάδας.
Του επιβλήθηκε ήδη το σχετικό διοικητικό πρόστιμο, στο πλαίσιο της νέας νομοθεσίας για τα ζώα συντροφιάς και την κακοποίηση τους. Συνολικά το ποσό φτάνει στις 249.300 ευρώ.
Τα σκυλάκια έχουν παραδοθεί στο καταφύγιο του δήμου Ήλιδας.
Η Ημέρα Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων στάθηκε αφορμή για τη Finos Film να δημοσιεύσει ένα βίντεο με "άρωμα"... παρακολουθήσεων.
"Η διαχρονικότητα του... παρακολουθείν" αναφέρεται στη λεζάντα του βίντεο, με πρωταγωνιστή τον Θανάση Βέγγο, που δείχνει απόσπασμα από την ταινία "Η Λίζα και η άλλη" του 1961, με πρωταγωνιστές την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τον Λάμπρο Κωνσταντάρα και τον Θανάση Βέγγο μεταξύ άλλων.
"Εγώ κύριε Γαβριήλογλου όχι πως θέλω να σας κολακέψω, αλλά έχω ανακαλύψει τον τρόπο του παρακολουθείν από το πολύ παρακολουθείν και έχω ένα σύστημα παρακολουθήσεως, ώστε ουδείς παρακολουθoύμενος, μπορεί να αντιληφθεί, ότι παρακολουθείται", αναφέρει στο απόσπασμα ο Θανάσης Βέγγος με τον χαρακτηριστικό τρόπο του.
Ενα ληγμένο προϊόν το ‘χουμε καταναλώσει όλοι. Τώρα, ήταν γιαούρτι; Ήταν γάλα; Ήταν μια κονσέρβα; Αυγό; Ένα μπαχαρικό;
Πόσες ημέρες, εν τω μεταξύ, είχαν περάσει από την ημερομηνία λήξεως που αναγραφόταν στη συσκευασία; Γιατί καταλαβαίνεις πως παίζει ένα ρόλο κι αυτό στο πώς ήμασταν μετά την κατανάλωση.
Υποθέτω ότι από την στιγμή που είσαι εδώ και διαβάζεις αυτές τις γραμμές, είσαι μια χαρά.
Εννοώ δεν έγινε κάτι σοβαρό.
Ήλθε η ώρα να μάθεις πως οι ημερομηνίες λήξεως δεν είναι αυτό που νομίζεις.
Τουλάχιστον αυτό υποστηρίζει ο James Kenji López-Alt, σεφ και συγγραφέας του “The Food Lab: Better Home Cooking Through Science”. Εκδόθηκε το 2016 και μπήκε στη λίστα με τα bestsellers των New York Times, ενώ έδωσε στον López-Alt το βραβείο James Beard Foundation -απονέμεται στο καλύτερο βιβλίο γενικής μαγειρικής της χρονιάς.
Όπως είπε o 43χρονος Αμερικανός στους Times “το πρώτο πράγμα που πρέπει να γνωρίζουμε για τις ημερομηνίες λήξεως είναι ότι δεν έχουν να κάνουν με την ασφάλεια μας”.
Τι εννοεί ο μάγειρας;
Η χρονολόγηση προϊόντων διατροφής, όπως την αποκαλεί το υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ, είναι εντελώς εθελοντική για όλα τα προϊόντα, με εξαίρεση τις βρεφικές τροφές.
Δεν έχει να κάνει και με την ασφάλεια μας.
Λειτουργεί αποκλειστικά ως η καλύτερη εικασία του κατασκευαστή, ως προς το πότε το προϊόν του δεν θα είναι πλέον στο πικ της ποιότητας του -ό,τι και αν μπορεί να σημαίνει αυτό για τον κάθε κατασκευαστή.
Όλοι τείνουν επίσης, να είναι μάλλον 'μαζεμένοι' με αυτές τις ημερομηνίες, καθώς γνωρίζουν πως οι καταναλωτές δεν θα βραβευτούν ποτέ -στο σύνολο τους- για τη σωστή διατήρηση των προϊόντων. Είναι αυτός που αναφέρεται στις ετικέτες.
Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι πως ανοίγουμε τα ψυγεία μας πολλαπλάσιες φορές από εκείνες που εγγυώνται την άριστη ποιότητα των τροφίμων που έχουμε μέσα.
ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ
Αντιλαμβάνεσαι πως δεν είναι όλα τα τρόφιμα στην ίδια ‘συνομοταξία’. Κάποια είναι πιο ευαίσθητα από άλλα, ανάλογα με την ευαισθησία του συστατικού.
Κατά τον López-Alt “ξύδια, μέλι, βανίλια ή άλλα εκχυλίσματα, ζάχαρη, αλάτι, σιρόπι καλαμποκιού και μελάσα θα διαρκέσουν σχεδόν για πάντα, με ελάχιστη αλλαγή στην ποιότητα.
Η κανονική βρώμη θα διαρκέσει περίπου ένα χρόνο πριν αρχίσει να ταγγίζει, αλλά η μαγειρεμένη βρώμη (ή ‘στιγμιαία βρώμη’) μπορεί να διαρκέσει σχεδόν για πάντα.
ΠΟΙΟ ΑΛΕΥΡΙ ΕΙΝΑΙ ‘ΑΠΕΘΑΝΤΟ’ ΚΑΙ ΠΩΣ ΔΙΑΤΗΡΕΙΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟΥΣ ΞΗΡΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ
Πόσο αντέχουν οι ξηροί καρποί; GETTY IMAGES
Το λευκό αλεύρι είναι συνηθέστερα ΟΚ για να το χρησιμοποιήσουμε, ανεξάρτητα από την ηλικία του.
Τα αλεύρια ολικής αλέσεως -και άλλα αλεύρια ολικής αλέσεως- μπορούν να αποκτήσουν τη μυρωδιά μετάλλου ή σαπουνάδας, μέσα σε λίγους μήνες.
Αυτός ο εμπειρικός κανόνας ισχύει και για τους μη αλεσμένους κόκκους.
Χαρακτηριστικά, το επεξεργασμένο λευκό ρύζι θα διαρκέσει για χρόνια, ενώ το καστανό ρύζι θα διαρκέσει μόνο για λίγους μήνες.
Αυτό συμβαίνει γιατί οι μη επεξεργασμένοι κόκκοι περιέχουν λίπη, που είναι το πρώτο πράγμα που εξαφανίζεται όταν τοποθετούμε τα προϊόντα σε ξηρά βασικά προϊόντα.
Οι ξηροί καρποί έχουν συνήθως υψηλή περιεκτικότητα σε λίπος και έτσι ταγγίζουν μετά λίγους μήνες στο ντουλάπι. Βοηθά να τους φυλάμε στην κατάψυξη. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, παρατείνουμε τη ‘ζωή’ τους για χρόνια.
ΤΙ ΜΑΣ "ΛΕΝΕ" ΤΑ ΑΥΓΑ
Πότε λήγουν τ' αυγά; GETTY IMAGES/ISTOCKPHOTO
Η ημερομηνία Ιουλιανού τύπου που τυπώνεται σε κάθε κουτί με αυγά (ο τριψήφιος αριθμός που κυμαίνεται από το 001 για την 1η Ιανουαρίου έως το 365 για τις 31 Δεκεμβρίου) αντιπροσωπεύει την ημερομηνία συσκευασίας των αυγών.
Στα περισσότερα μέρη της χώρας, μπορεί να είναι έως και 30 μέρες, μετά την ωοτοκία του αυγού.
Η σφραγίδα πώλησης μπορεί να είναι άλλες 30 ημέρες, μετά την ημερομηνία συσκευασίας.
Σύνολο: 60 ημέρες.
Αν και θα παραμείνουν εύγευστα για αρκετές εβδομάδες, έπειτα από αυτό το διάστημα.
ΠΟΣΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΤΟΥ ‘ΛΗΓΜΕΝΟΥ’ ΓΑΛΑΤΟΣ
Πόσο προστατευμένο είναι το γάλα; GETTY IMAGES
Από τη στιγμή που ανοίγουμε ένα κουτί γάλακτος, τα βακτήρια αρχίζουν να αφομοιώνουν τη λακτόζη (σάκχαρα γάλακτος) και να παράγουν όξιναυποπροϊόντα.
Μόλις το pH του φτάσει στο 4.6, συσσωρεύεται η καζεΐνη (πρωτεΐνη γάλακτος).
Θέλεις γάλα μεγαλύτερης διάρκειας;
Αναζήτησε το "υπερυψηλή θερμοκρασία" (UHT) στην ετικέτα.
Το γάλα σε αυτά τα κουτιά έχει παστεριωθεί σε υψηλές θερμοκρασίες που καταστρέφουν όχι μόνο ιούς και βακτήρια, αλλά και τα βακτηριακά σπόρια, μετά αντλείται ασηπτικά και σφραγίζεται σε χαρτοκιβώτια.
Οι περισσότερες μάρκες βιολογικού γάλακτος υποβάλλονται σε UHT.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΨΩΜΙ
Από τον φούρνο στην κατάψυξη. GETTY IMAGES/ISTOCKPHOTO
Προφανώς και τα ψωμιά από τους φούρνους έχουν περιορισμένο χρόνο ζωής, αφού δεν έχουν τα συντηρητικά που βρίσκουμε στα ψωμιά των σούπερ μάρκετ. Αυτά, σε συνδυασμό με τα έλαια που περιέχουν, μπορούν να παραμένουν μαλακά για εβδομάδες στο ψυγείο.
Το άπαχο, ζυμωτό προζύμι από το γωνιακό αρτοποιείο θα είναι μπαγιάτικο την επόμενη μέρα και πιθανότατα θα αρχίσει να μουχλιάζει πριν τελειώσει η εβδομάδα.
Τι μπορείτε να κάνετε;
Να το κόψετε σε φέτες και να τις αποθηκεύσετε στην κατάψυξη. Όταν τις χρειαστείτε, τις βάζετε στην τοστιέρα και είστε έτοιμοι για την κατανάλωση.
ΤΑ ΦΑΣΟΛΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΦΑΚΕΣ
Τα αποξηραμένα φασόλια και οι φακές, θα μείνουν στην παρέα σας για χρόνια μετά την αγορά. Και θα είναι ασφαλή για κατανάλωση. Θα γίνουν όμως, πιο σκληρά και θα χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να ψηθούν, όσο περνάει ο καιρός.
Αν δεν ξέρεις… την ηλικία τους, είναι χρήσιμο να μην τα βάλετε σε συνταγές που περιέχουν όξινα συστατικά (πχ ντομάτες). Βλέπεις, το οξύ μπορεί να αυξήσει δραστικά το χρόνο που χρειάζονται τα φασόλια για να μαλακώσουν.
ΤΑ ΜΠΑΧΑΡΙΚΑ ‘ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ’ ΜΑΖΙ ΜΑΣ -ΟΠΩΣ ΚΑΙ Η ΜΟΥΣΤΑΡΔΑ
Εξαιρετική η ανθεκτικότητα της μουστάρδας. GETTY IMAGES
Δεν πρέπει να υπάρχει ντουλάπι νοικοκυριού στον πλανήτη που να μην έχει τουλάχιστον ένα μπαχαρικό… από το κάποτε. Μπορούμε να τα χρησιμοποιούμε άφοβα. Εννοώ, δεν θα μας προκαλέσουν κάποιο πρόβλημα. Απλά, όσο περνά ο καιρός χάνουν την ισχύ της γεύσης τους -και άρα το λόγο που τα χρησιμοποιούμε.
Στα προϊόντα που τα αγοράζουμε μια φορά και αν δεν τα χρησιμοποιήσουμε, τα έχουμε σε ‘ετοιμότητα’ έως το τέλος της ζωής μας ανήκει και η μουστάρδα. Η κέτσαπ αλλάζει χρώμα, πριν συμπληρωθεί ένας χρόνος στο ντουλάπι (διατηρεί τη γεύση) και η μαγιονέζα, παρ’ ό,τι δεν της το ‘χετε (γιατί έχει αυγά) έχει μεγάλη διάρκεια ζωής, ειδικά όταν δεν περιέχει σκόρδο ή φρέσκο χυμό λεμονιού.
Οι πιο υψηλές συγκεντρώσεις λίπους, αλατιού και οξέος είναι εχθροί των βακτηρίων και της μούχλας.
ΤΑ ΛΑΔΙΑ ΜΑΣ ‘ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΥΝ’ ΑΝ ΕΧΟΥΝ ΧΑΛΑΣΕΙ
Πώς θα καταλάβατε ότι το λάδι δεν κάνει ούτε για τα αυτοκίνητο; GETTY IMAGES/ISTOCKPHOTO
Το παλιό λάδι αρχίσει να αναπτύσσει μεταλλικές, σαπουνώδεις ή σε ορισμένες περιπτώσεις -πχ λάδι κανόλας- μυρωδιέςψαριού.
Αν δεν είσαι σίγουρος/σίγουρη, ρίξε μια σταγόνα στην άκρη του δακτύλου σου και πιέσε την. Αν έχει ταγγίσει (βλ. φαινόμενο της οξείδωσης των λιπών) θα το αισθανθείς να είναι κολλώδες. Το ασφαλές για κατανάλωση είναι λείο.
Τα λάδια, ακόμη και τα μη επεξεργασμένα έλαια που είναι επιρρεπή σε τάγγιση, τα οποία αποθηκεύονται σε σφραγισμένα δοχεία είναι σχεδόν άφθαρτα.
Λάδια σε σφραγισμένα γυάλινα μπουκάλια, είναι λιγότερο άφθαρτα.
Το λάδι σε ανοιχτά δοχεία μπορεί να διαφέρει σημαντικά ως προς τη διάρκεια ζωής, αλλά όλα θα διαρκέσουν περισσότερο εάν δεν τα κρατήσουμε κοντά ή πάνω από την εστία μας -όπου μπορεί να φτάσει η θερμότητα.
ΟΙ ΚΟΝΣΕΡΒΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΖΑ
Το μέταλλο διαρκεί περισσότερο από το γυαλί. GETTY IMAGES/ISTOCKPHOTO
Κατά κανόνα, το μέταλλο διαρκεί περισσότερο από το γυαλί, το οποίο διαρκεί περισσότερο από το πλαστικό.
Εάν δεν υπάρχουν εξωτερικά σημάδια αλλοίωσης στη συσκευασία (να έχει σκουριάσει ή να έχει διογκωθεί) και εάν δεν δούμε ορατή αλλοίωση στην επιφάνεια του τροφίμου (θόλωση, μούχλα ή μπορεί να μας έλθει μια άσχημη μυρωδιά), τα κονσερβοποιημένα φρούτα, λαχανικά και κρέατα θα παραμείνουν όσο νόστιμα και εύγευστα είναι αν τα φάτε την πρώτη ημέρα της αγοράς.
Σε ό,τι αφορά τα προϊόντα σε βάζα, θα καταλάβεις πως θα ήταν καλό να πετάξεις το περιεχόμενο αν έχει διογκωθεί το πώμα. Αυτό ‘σημαίνει’ σημαντική βακτηριακή δράση μέσα στο βάζο.
Ανάλογα με το πού το έχετε αποθηκεύσει το προϊόν, το διάστημα αυτό μπορεί να είναι από ένα έτος έως μια δεκαετία.
Αυτός είναι ο λόγος που ενώ τα κουτιά αναψυκτικού διατηρούν το άφρισμα για χρόνια, τα γυάλινα μπουκάλια το ‘κρατούν’ έως ένα χρόνο και τα πλαστικά για μερικούς μήνες.
Η ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΤΡΟΦΗΣ
Το μόνο τρόφιμο στο οποίο η ημερομηνία λήξεως που αναγράφεται είναι η ημερομηνία που ο κατασκευαστής εγγυάται πως το τρόφιμο περιέχει κάθε θρεπτικό συστατικό εξ όσων αναγράφονται στην ετικέτα, είναι οι παιδικές τροφές.
Ή στην περίπτωση της φόρμουλας, η ημερομηνία λήξης σημαίνει ότι είναι η τελευταία ημέρα που ο κατασκευαστής εγγυάται ότι το προϊόν μπορεί ακόμα να περάσει από μια συνηθισμένη λαστιχένια θηλή.
Για έβδομη χρονιά, το Μουσείο Τυπογραφίας Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη προκηρύσσει τον Διεθνή Διαγωνισμό Αφίσας, που προσελκύει συμμετέχοντες από όλο τον κόσμο.
Θέμα του φέτος, «Ο Πλανήτης Γη στο οικολογικό σταυροδρόμι». Ο λόγος περισσότερο απο προφανής: ζούμε σε εποχή κορύφωσης της κλιματικής κρίσης. Συνεπώς, το μήνυμα της περιβαλλοντικής αφύπνισης απαιτείται να φτάσει στους περισσότερους δυνατούς παραλήπτες. Η αφίσα ως «πομπός» διαδραματίζει τον δικό της ρόλο σε αυτή την πανανθρώπινη προσπάθεια σωτηρίας του πλανήτη.
Ο διαγωνισμός διαρκεί από τη Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2022 έως την Παρασκευή 10 Μαρτίου 2023. Η αφίσα θα πρέπει να συνοδεύεται από ένα σύντομο επεξηγηματικό κείμενο που θα αναλύει το περιεχόμενο και τον στόχο της.
Η πρόσκληση αφορά κυρίως επαγγελματίες και σπουδαστές των γραφικών και εικαστικών τεχνών. Οι αφίσες αυτές θα παρουσιαστούν σε έκθεση που θα φιλοξενηθεί στο αμφιθέατρο του Μουσείου Τυπογραφίας για έναν χρόνο, μέχρι τον επόμενο διαγωνισμό.
Η απονομή των βραβείων και επαίνων θα γίνει στο πλαίσιο εκδήλωσης για την Τυπογραφία, που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 13 Μαΐου 2023 στο αμφιθέατρο του Μουσείου Τυπογραφίας, στο ΒΙΟΠΑ Χανίων, Σούδα, Κρήτη.
Τα βραβεία
Οι 30 αφίσες που θα επιλέξει η κριτική επιτροπή του διαγωνισμού (τα μέλη της οποίας θα ανακοινωθούν σύντομα) θα λάβουν τιμητικές διακρίσεις και οι τρεις πρώτες θα λάβουν σημαντικά χρηματικά έπαθλα.
2.000 ευρώ ο πρώτος νικητής
1.500 ευρώ ο δεύτερος νικητής
1.000 ευρώ ο τρίτος νικητής
Όροι συμμετοχής
1) Οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να αποστείλουν το έργο τους από τη Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2022 έως την Παρασκευή 10 Μαρτίου 2023 στο email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.. Η αφίσα θα πρέπει να συνοδεύεται από την φόρμα συμμετοχής και από μια σύντομη περιγραφή του έργου (έως 100 λέξεις). Το όνομα και των δύο αρχείων θα πρέπει να είναι το ονοματεπώνυμο των διαγωνιζόμενων.
Τα στοιχεία της φόρμας συμμετοχής είναι:
Όνομα / First Name:
Επώνυμο / Last Name:
e-mail:
Χώρα / Country:
Πόλη / City:
Διεύθυνση / Address:
Τηλέφωνο / Telephone number (with country code)
Σύντομη περιγραφή / Brief (in English): [max 100 words]
2) Οι διαστάσεις θα πρέπει να είναι 50×70 εκ. PDF, CMYK, εικόνα στα 200 ppi και να μην ξεπερνά τα 25 Μb. Διαφορετικά η αποστολή θα πρέπει να γίνει με wetransfer. Aπαραίτητα θα πρέπει να επισυνάπτεται και ένα αρχείο της αφίσας σε μορφή jpg σε χαμηλή ανάλυση έως 1 MB για χρήση web.
3) Κάθε συμμετέχοντας έχει τη δυνατότητα αποστολής ενός μόνο, πρωτότυπου έργου, που δεν έχει συμμετάσχει σε άλλο διαγωνισμό. Από τον διαγωνισμό εξαιρούνται οι εργαζόμενοι στην “Χανιώτικα Νέα” ΑΕ και στο «Μουσείο Τυπογραφίας Γιάννη & Ελένης Γαρεδάκη”.
4) Η αφίσα πρέπει να φέρει το λογότυπο του μουσείου, είτε στα ελληνικά είτε στα αγγλικά. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να βρουν το λογότυπο στη διεύθυνση www.typography-museum.gr/logos.pdf
5) Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού θα ανακοινωθούν στην εκδήλωση απονομής που θα φιλοξενηθεί στο αμφιθέατρο του «Μουσείου Τυπογραφίας». Μετά την απονομή τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν στην εφημερίδα “Χανιώτικα Νέα”, στο www.haniotika-nea.gr, στο site του “Μουσείου Τυπογραφίας” www.typography-museum.gr και στην επίσημη σελίδα του “Μουσείου Τυπογραφίας” στο facebook www.facebook.com/MouseioTypographias.
Πνευματικά δικαιώματα
1. Με τη συμμετοχή τους στον διαγωνισμό, οι δημιουργοί δηλώνουν ότι τα στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν για την δημιουργία του έργου τους είναι πρωτότυπα και δεν περιλαμβάνουν πνευματικά δικαιώματα τρίτων.
2. Οι δημιουργοί των τριών έργων που θα βραβευτούν δηλώνουν ότι δεν διατηρούν κανένα περιουσιακό δικαίωμα στα έργα που θα παραδώσουν.
3. Το Μουσείο Τυπογραφίας Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη θα μπορεί αζημίως να επαναχρησιμοποιήσει ελεύθερα, για οποιονδήποτε σκοπό και με οποιονδήποτε τρόπο, αυτούσιο ή διασκευασμένο, όλο ή μέρος του υλικού που έχει αποσταλεί από τους 30 δημιουργούς που έλαβαν βραβεία ή τιμητικές διακρίσεις.
4. Η συμμετοχή στο διαγωνισμό αυτόματα συνεπάγεται την αποδοχή των όρων της παρούσας προκήρυξης.
Η ψυχική μας υγεία σύμφωνα με διάφορες μελέτες έχει επιδεινωθεί τα τρία τελευταία χρόνια, δηλαδή κατά τη διάρκεια της πανδημίας και στην πρώτη μεταπανδημική φάση, ενώ κυριαρχεί ο φόβος πως το 2023 θα υπάρχει μεγαλύτερο στρες. Στο τελευταίο συμπέρασμα κατέληξε η Αμερικανική Ψυχιατρική Ενωση σε μια έρευνα που διεξήγαγε σε 2.220 ενηλίκους στα τέλη του 2022, στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού.
Τι σχέση έχει αυτή η επιδείνωση με τις εργασιακές πραγματικότητες στον δυτικό κόσμο; Είναι γεγονός πως έχει μεταβληθεί ο τρόπος που εργαζόμαστε και συνεργαζόμαστε, ο τρόπος που υπάρχουν και που αποτιμούν τη δουλειά μας κι εμάς.
Το αίσθημα της διαρκούς ψηφιακής επιτήρησης και παράλληλα της εργασιακής επισφάλειας λειτουργεί συχνά παραβιαστικά και περιθωριοποιητικά. Το υπουργείο Υγείας δείχνει να μεριμνά για τις αγχώδεις διαταραχές που συνδέονται με την εργασία καθώς ανακοίνωσε τη λειτουργία τεσσάρων μονάδων για την αντιμετώπιση του εργασιακού στρες.
Ο ψηφιακός μετασχηματισμός έχει λειτουργήσει αναμφισβήτητα σαν μεγεθυντικός φακός για την ήδη υπάρχουσα επισφάλεια και πίεση. Η κυριαρχία της ψηφιακής εικόνας του εαυτού μας, ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη του άλλου και κρίνουμε την αποδοτικότητά του.
Μια πρόσφατη μελέτη του ομίλου Adecco Global Workforce of the Future 2022, κατέληγε πως η διασάλευση της ψυχικής υγείας αποτελεί ένα μεγάλο πρόβλημα για το εργατικό δυναμικό, καθώς 1 στους 4 εργαζομένους, σε διεθνές επίπεδο, αναφέρει πως η ψυχική του υγεία έχει επιδεινωθεί τον τελευταίο χρόνο. Βάσει της έρευνας οι ηλικιακές ομάδες που έχουν πληγεί περισσότερο είναι οι Millennials και η Γενιά Ζ.
Αξιοσημείωτο είναι πως το 36% των συμμετεχόντων δήλωσε ότι βιώνει επαγγελματική εξουθένωση, το 35% των συμμετεχόντων ομολόγησε πως σκέφτεται να εγκαταλείψει την εργασία του στο προσεχές διάστημα εξαιτίας μεγάλης κόπωσης και στρες, ενώ το 49% των εργαζομένων ανέφερε ότι φοβάται πως θα βιώσει επαγγελματική εξουθένωση κάποια στιγμή στο προσεχές μέλλον. Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), περίπου 3 δισ. δολάρια κάθε χρόνο χάνονται από τις επιχειρήσεις, είτε επειδή οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν έντονο στρες στη δουλειά τους και παίρνουν άδεια είτε επειδή δεν μπορούν να είναι παραγωγικοί κατά τη διάρκεια της εργασίας τους.
Τι συμβαίνει; Από τη μία έχουμε το πλεόνασμα ελευθερίας που μας παρέχει ο ψηφιακός κόσμος, έχουμε δηλαδή τη δυνατότητα να εξοικονομήσουμε χρόνο και κόπο και μια πρωτοφανή ευελιξία και ελευθερία ως προς την επιλογή του χώρου εργασίας και του τρόπου συνδιαλλαγής. Από την άλλη εγκαθίσταται ένα νέο εργατικό δίκαιο που επιτείνει το εργασιακό στρες... καθώς μας καθιστά πιο εύκολα περιττούς στα εργοδοτικά μάτια.
Ετσι, συχνά οι σύγχρονες μορφές εργασίας μάς εγκλωβίζουν σε μια νέα μετανεωτερική απόλαυση με στοιχεία οικειοθελούς εγκλωβισμού. Δεν δουλεύουμε για να ζούμε αλλά ζούμε για να δουλεύουμε. Μέχρι που «σπάμε». Και τότε έχουμε το φαινόμενο της μαζικής παραίτησης.
Τον τελευταίο καιρό ολοένα και περισσότεροι νέοι εγκαταλείπουν τη δουλειά τους στον δυτικό κόσμο, απορρίπτοντας την κεντρικότητα που καταλαμβάνει η εργασία στο όνομα της ψυχικής τους ηρεμίας. Πριν από τη μεγάλη παραίτηση είχαν καταγραφεί πολλές αυτοκτονίες εξαιτίας της εργασιακής πίεσης και της εργασιακής αβεβαιότητας σε χώρες της Ευρώπης και κυρίως στη Γαλλία. Τουλάχιστον αυτές είχαν δει το φως της δημοσιότητας.
Οι ειδικοί είχαν καταλήξει πως οι εργαζόμενοι δυσφορούσαν στον χώρο εργασίας, δεν άντεχαν το ψυχικό αδιέξοδο: την αδυναμία ανταπόκρισης στο καθήκον και την αδυναμία προβολής του εαυτού τους στο μέλλον και έβαζαν τέλος στη ζωή τους. Η αυτοχειρία είναι, εξάλλου, μια κοινωνιολογικά προσδιορισμένη πράξη, καθώς αποτελεί προϊόν κοινωνικών συνθηκών και πιέσεων, όπως έχει σημειώσει ο Εμίλ Ντιρκέκ, ο Γάλλος θεμελιωτής της Κοινωνιολογίας.
Τα μέτρα που ανακοινώνει το υπουργείο Υγείας συνεπώς δεν θα αποδειχτούν επαρκή αν δεν τροποποιηθεί το νομικό πλαίσιο για την εργασία. Γιατί το ψυχικό δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από το πολιτικό. Αν, λοιπόν, δεν αλλάξει η εργασιακή κουλτούρα και δεν θωρακιστούν οι εργαζόμενοι, «οι μονάδες για το στρες των εργαζομένων» θα είναι περιτύλιγμα ατομικών βομβών που κάποια στιγμή θα σκάσουν.
Ο νέος ανθρωπότυπος που ανατέλλει στα χρόνια του ψηφιακού μετασχηματισμού θα έχει θετικό πρόσημο στον ψυχισμό του όταν αντιμετωπιστεί ως άνθρωπος και όχι σαν μηχανή με στόχο τη μεγιστοποίηση του κέρδους.
Τότε, ναι, οι μονάδες κατά του στρες των εργαζομένων θα έχουν να προσθέσουν κάτι στη διαχείριση του στρες ή του θυμού, θα έχουν να προσθέσουν στη βελτίωση των σχέσεων στον εργασιακό χώρο.
Έφτασε η πρώτη τάση των selfieγια το 2023 και είναι αυτή στον «καθρέφτη κυκλοφορίας».
Η φωτογραφική αυτή τάση έχει γίνει βασικό στοιχείο στις ροές των μέσων κοινωνικής δικτύωσης της γενιάς Z τους τελευταίους μήνες, σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα των New York Times.
Το στυλ αυτοπροσωπογραφίας περιλαμβάνει τη γενιά Z να τραβάει παραμορφωμένες selfie χρησιμοποιώντας την αντανάκλασή τους σε έναν κυρτό καθρέφτη – ο οποίος έχει γίνει γνωστός στο TikTok ως «traffic mirror» («καθρέφτης κυκλοφορίας»).
Σύμφωνα με τους New York Times, το TikTok χρησιμοποιεί τον όρο «traffic mirror» για να περιγράψει τους καθρέφτες ασφαλείας που επιτρέπουν στο προσωπικό σε σταθμούς του μετρό και σε παντοπωλεία να παρακολουθεί μια μεγάλη περιοχή.
Μπορεί επίσης να περιγράφει τους καθρέφτες τυφλών σημείων που «κρέμονται» από σχολικά λεωφορεία ή ημιφορτηγά.
Το αποτέλεσμα του «καθρέφτη κυκλοφορίας» είναι ότι παράγει μια selfie με έντονη οπτική παραμόρφωση και μια παράξενη αλλά διασκεδαστική αισθητική.
TikTok: Το hashtag #trafficmirror έχει χρησιμοποιηθεί πάνω από 22 εκατ. φορές
Το hashtag #trafficmirrorέχει πάνω από 22 εκατομμύρια προβολές στο TikTok. Και ο καθρέφτης προωθείται τόσο ως εργαλείο για selfie όσο και ως στοιχείο εσωτερικής διακόσμησης.
Με λύπη μας διαπιστώνουμε το αδιέξοδο των συνομιλιών του καλλιτεχνικού κόσμου με την Κυβέρνηση, σχετικά με το π.δ. 85/23, που έχει οδηγήσει σε κλιμάκωση των κινητοποιήσεων των καλλιτεχνών. Οι κινητοποιήσεις αυτές έχουν άμεσο αντίκτυπο στα θέατρά μας, την ώρα που ουδεμία ευθύνη φέρουμε για το εν λόγω προεδρικό διάταγμα ούτε έχουμε την οποιαδήποτε σχέση με όσα αυτό ρυθμίζει. Από την πλευρά μας, ο διάλογος για τις Συλλογικές Συμβάσεις έχει ήδη αρχίσει και ελπίζουμε τα αγωνιζόμενα σωματεία να αντιλαμβάνονται, ότι δεν είμαστε εμείς -και δεν πρέπει να είμαστε εμείς- οι πραγματικοί παραλήπτες των διεκδικήσεών τους.
Επισημαίνουμε, ότι η όλη αναστάτωση αλλά και οι στάσεις εργασίας και οι απεργίες των καλλιτεχνών έρχονται να προστεθούν στην ούτως ή άλλως δύσκολη κατάσταση των θεάτρων, αφού το ελληνικό -ελεύθερο - θέατρο εξακολουθεί να πλήττεται από την πανδημία όχι μόνο ως προς την προσέλευση θεατών αλλά από τις αλλεπάλληλες ματαιώσεις των παραστάσεων λόγω νόσησης των ηθοποιών.
Καλούμε, λοιπόν, το ΥΠΠΟ να αναλάβει πρωτοβουλίες για την εκτόνωση της κατάστασης μέσω μίας άμεσης αντιμετώπισης των καλλιτεχνικών αιτημάτων και παράλληλα να ενσκύψει συνολικά στα πραγματικά προβλήματα του θεατρικού χώρου και να στηρίξει τα θέατρά μας.
Ο Τομ Βερλέιν γεννήθηκε ως Τόμας Μίλερ στο Νιου Τζέρσεϊ, αλλά υιοθέτησε το καλλιτεχνικό του όνομα ως φόρο τιμής στον Γάλλο συμβολιστή ποιητή, Πολ Βερλαίν. Άκουγε τζαζ μουσική και έγραφε ποίηση ως έφηβος, που λειτούργησαν ως μια ισχυρή μουσική βάση για το όταν τελικά ασχολήθηκε με την κιθάρα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 μετακόμισε στη Νέα Υόρκη και μαζί με τους φίλους Richard Hell και Billy Ficca, δημιούργησαν ένα συγκρότημα με το όνομα The Neon Boys. Αρχικά δεν είχαν μεγάλη ανταπόκριση στο κοινό και δεν άργησαν να συνεργαστούν με τον κιθαρίστα Richard Lloyd και να μεταονομαστούν σε Television.
Στην περίοδο της ακμής τους, οι Television σημείωσαν 3 σινγκλ στο Ηνωμένο Βασίλειο στο Top 40 και αναγνωρίστηκαν για τα άλμπουμ τους Marquee Moon και Adventure. Αλλά είχαν μεγαλύτερη επιτυχία στη Βρετανία από την πατρίδα τους στις ΗΠΑ και χώρισαν το 1978.
Μετά τη διάσπαση των Television, κυκλοφόρησε μια σειρά από σόλο άλμπουμ, με το τραγούδι του Kingdom Come να εμπνέει μια σπάνια διασκευή του David Bowie στο άλμπουμ του Scary Monsters.
Ένας σπουδαίος κιθαρίστας
Οι Television αναμορφώθηκαν το 1992, κυκλοφόρησε ένα ομότιτλο τρίτο άλμπουμ και ήταν σποραδικά ενεργοί τα επόμενα χρόνια, που χαιρετίστηκαν ως πρωταρχική επιρροή στο εναλλακτικό ροκ της δεκαετίας του 1980 και του 1990.
Ο Βερλέιν θεωρήθηκε ένας από τους σημαντικότερους κιθαρίστες της μουσικής σκηνής που προέκυψαν από το πλέον ανενεργό κλαμπ CBGB στο Bowery της Νέας Υόρκης, όπου οι σύγχρονοί τους ήταν οι Blondie, The Ramones και Talking Heads. Αν και ήρθαν στο προσκήνιο λόγω του πανκ κινήματος, η μουσική τους ήταν πιο περίπλοκη από εκείνη των ανταγωνιστών τους, με τον Verlaine και τον άλλο κιθαρίστα Richard Lloyd να ανταλλάσσουν μεγάλα σόλο και περίπλοκα riff με επιρροή από την τζαζ.
Συμμετοχή του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας στη Δημόσια διαβούλευση επί του σχεδίου νόμου για τη μετατροπή αρχαιολογικών Μουσείων σε ν.π.δ.δ. http://www.opengov.gr/cultureathl/?p=8978
Το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας εκφράζει την απόλυτη αντίθεσή του προς το νομοσχέδιο μετατροπής των πέντε κορυφαίων αρχαιολογικών Μουσείων της χώρας σε νπδδ, με το οποίο διασπάται η δομική και λειτουργική ενότητα του Υπουργείου Πολιτισμού και πλήττεται ανεπανόρθωτα η προστασία και διαχείριση της αρχαιολογικής μας κληρονομίας ως ενιαίου συνόλου.
Κατ’ αρχάς η νομοθετική αυτή πρωτοβουλία δεν τεκμηριώνει την ανάγκη της και προκαλεί τα εξής ερωτήματα: Ερώτημα πρώτο: Ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα; Τι συγκεκριμένο θέλουν να κάνουν τα αρχαιολογικά Μουσεία και δεν μπορούν γιατί τα εμποδίζει η υπάρχουσα οργανωτική δομή; Ερώτημα δεύτερο: Αν υποτεθεί ότι υπάρχουν κάποια προβλήματα, ποιες εναλλακτικές λύσεις εξετάστηκαν μέσα στο πλαίσιο της δομής αυτής και γιατί αποκλείστηκαν; Ερώτημα τρίτο: Με ποιο τρόπο τεκμηριώνεται ότι η επίμαχη μετατροπή είναι και η ενδεδειγμένη λύση για τα προβλήματα αυτά;
Σε κάθε περίπτωση, η επιχειρούμενη ρήξη δημιουργεί σοβαρά συνταγματικά προβλήματα. Το Σύνταγμα ρητά επιφυλάσσει τρεις δημόσιους σκοπούς, τη στοιχειώδη και μέση παιδεία (άρθ. 16), τη χωροταξία και την προστασία της πολιτιστικής κληρονομίας (άρθ. 24), αποκλειστικά και μόνο στο νομικό πρόσωπο του ίδιου του Κράτους, δηλ. στα καθ’ ύλην αρμόδια Υπουργεία. Όπως έχει κριθεί από το ΣτΕ, οι τρεις αυτοί δημόσιοι σκοποί δεν μπορούν να ανατίθενται όχι μόνο σε ιδιώτες, φυσικά ή νομικά πρόσωπα, αλλά ούτε σε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου. Ο λόγος είναι ότι τα νπδδ επιδιώκουν μεν και αυτά σκοπούς αναγόμενους στο δημόσιο συμφέρον (π.χ. ΑΕΙ, ΟΤΑ, Εκκλησία, Οργανισμοί κοινωνικής ασφάλισης κ.λπ.), πλην όμως οι σκοποί αυτοί είναι ειδικοί, αυτοτελείς και ανεξάρτητοι και δεν συνδέονται άρρηκτα με το αντικείμενο των αντίστοιχων Υπουργείων. Ειδικότερα, τα νπδδ σχεδιάζουν και υλοποιούν με δικά τους όργανα και δικά τους κριτήρια τη δική τους πολιτική σε σχέση με το αντικείμενό τους και εκτελούν δικό τους προϋπολογισμό, ο οποίος βέβαια κατά κανόνα χρηματοδοτείται από το κράτος. Τα όργανα του νπδδ (Πρόεδρος και ΔΣ) εκδίδουν εκτελεστές διοικητικές πράξεις που δεν υπόκεινται σε ιεραρχικό έλεγχο από τον Υπουργό, ο οποίος περιορίζεται σε άσκηση απλής εποπτείας. Ο σκοπός όμως των αρχαιολογικών Μουσείων της Ελλάδας σε καμμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ειδικός, αυτοτελής και αυτόνομος σε σχέση με τη δημόσια πολιτική διοίκησης και διαχείρισης της αρχαιολογικής μας κληρονομιάς, ώστε να μπορεί να αποσπαστεί από το Υπουργείο Πολιτισμού και να ανατεθεί σε αυτοτελές, ανεξάρτητο και αυτοδιοίκητο νομικό πρόσωπο.
Η ιδιαιτερότητα των ελληνικών αρχαιολογικών Μουσείων συνίσταται στο γεγονός ότι δεν στεγάζουν απλώς αρχαιολογικούς θησαυρούς πανταχόθεν προερχόμενους, με ποικίλους τρόπους αποκτηθέντες και παντελώς ξένους προς τη χώρα που βρίσκεται το Mουσείο (λ.χ. το Λούβρο, το Βρετανικό Μουσείο, το Μετροπόλιταν Ν.Υόρκης κ.λπ.). Το σύνολο των αντικειμένων που βρίσκονται στα αρχαιολογικά Μουσεία της Ελλάδας αποτελεί μια αδιάσπαστη λειτουργική ενότητα με τους αρχαιολογικούς χώρους από τους οποίους προέρχονται, η οποία καθιστά αναγκαία τη λειτουργική ενότητα και της Δημόσιας Υπηρεσίας που είναι επιφορτισμένη με το βαρύ και απαιτητικό καθήκον της διοίκησης και διαχείρισής τους, δηλ. το Υπουργείο Πολιτισμού.
Εξεταζόμενη και από τη σκοπιά της διοικητικής επιστήμης, η διοίκηση και διαχείριση της αρχαιολογικής μας κληρονομιάς αποτελεί ένα ενιαίο σύστημα το οποίο συνίσταται στο άρρηκτα συνδεδεμένο πλέγμα των αρμοδιοτήτων του Υπουργείου Πολιτισμού. Οι αρμοδιότητες αυτές εκτείνονται σε πολλούς τομείς και ασκούνται κατά διαφορετικά στάδια, από την ανασκαφή, αποκάλυψη, διάσωση, μελέτη και ερμηνεία των ευρημάτων μέχρι την ασφαλή φύλαξη, συντήρηση, ανάδειξη και προβολή τους, ώστε να παραδοθούν εν τέλει αναλλοίωτα στις επόμενες γενιές. Αυτά τα στάδια δεν συνδέονται μεταξύ τους γραμμικά, δεν υπάρχει πρώτο, δεύτερο και τελευταίο, αλλά κυκλικά, βρίσκονται δηλαδή σε συνεχή ανάδραση και αλληλεξάρτηση. Το κάθε στάδιο επανατροφοδοτείται συνεχώς από τα ευρήματα και τα πορίσματα του άλλου και, άρα, δεν μπορεί κάποιο να αποσυνδεθεί από αυτά χωρίς βλάβη και απορρύθμιση των υπόλοιπων. Με απλά λόγια, τα αρχαιολογικά Μουσεία δεν είναι ο τελευταίος κρίκος μιας ανοιχτής αλυσίδας, ο οποίος μπορεί να αποκοπεί χωρίς συνέπειες. Η Αρχαιολογική Υπηρεσία είναι ένας ζωντανός οργανισμός ο οποίος, αν του αποσπαστεί ένα μέλος, δεν μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί ανεπηρέαστος.
Αν οι αρμοδιότητες διαχείρισης της αρχαιολογικής μας κληρονομιάς οι οποίες ανήκουν στο Υπουργείο Πολιτισμού εδώ και 200 περίπου χρόνια, διασπαστούν και κάποιες από αυτές ανατεθούν στα νπδδ των Μουσείων, ο αναγκαίος συντονισμός μεταξύ Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και Μουσείων θα υποστεί κρίσιμο πλήγμα: Είτε δεν θα υπάρχει καθόλου, πράγμα αδιανόητο, είτε θα χρειαστεί να προβλεφθούν τόσοι νέοι κόμβοι αποφάσεων (λ.χ. προηγούμενες άδειες, συναρμοδιότητες, εγκρίσεις κ.λπ.) ώστε μόνον ευελιξία δεν θα προκύψει. Για να πούμε ένα απλό παράδειγμα, αν π.χ. προκύψει διαφωνία για τη μεταχείριση ενός αντικειμένου ή μιας συλλογής, ποιος θα έχει τον τελευταίο λόγο; Η αρμόδια επαγγελματική Διοίκηση, δηλαδή η Αρχαιολογική Υπηρεσία, ή το Διοικητικό Συμβούλιο του Μουσείου στο οποίο θα ανήκει πλέον η αποφασιστική αρμοδιότητα για τη διοίκηση και διαχείριση των αντικειμένων αυτών; Είναι προφανές ότι η ασφαλής, επιστημονική και αποτελεσματική διαχείριση της αρχαιολογικής κληρονομίας σύμφωνα με τον προορισμό της απαιτεί ενιαία πολιτική, η οποία σχεδιάζεται με συνολικά κριτήρια, συνεκτιμά και εναρμονίζει ανάγκες και ιδιαιτερότητες, ιεραρχεί προτεραιότητες και κατανέμει ανάλογα τους πόρους και το ανθρώπινο δυναμικό.
Αρχαιολογική Υπηρεσία αποστερημένη από τα αρχαιολογικά Μουσεία, θα αποτελεί Υπηρεσία της οποίας οι αρμοδιότητες θα ασκούνται ουσιαστικά επί χάρτου και μοιραία θα οδηγηθεί σε ατροφία και μαρασμό. Η ελληνική Πολιτεία θα εξουδετερώσει (για ποιο λόγο άραγε;) μια Υπηρεσία που υφίσταται από το 1834, χαρακτηρίζεται από μακρά και συνεπή επιστημονική και διοικητική παράδοση και διαμορφώνει στελέχη που διακρίνονται για την εμπειρία, το ζήλο και την αφοσίωση στο αντικείμενό τους.
Για το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας
Μαρία Καραμανώφ
Πρόεδρος ΔΣ
Αντιπρόεδρος ΣτΕ ε.τ.
Η σκηνοθέτης, σεναριογράφος και επιμελήτρια Μαρία Ηλιού και ο ιστορικός Αλέξανδρος Κιτροέφ, μετά το ντοκιμαντέρ «Η Αθήνα από την Ανατολή στη Δύση, 1821-1896» που είχε παρουσιαστεί στο Μουσείο Μπενάκη Ελληνικού Πολιτισμού, το 2020, και έπειτα από πολλά χρόνια έρευνας στην Αμερική, την Ευρώπη και την Αυστραλία, φέρνουν πίσω στο κοινό, εικόνες της Αθήνας (φωτογραφίες και φιλμάκια), ξεχασμένες σε «κλειστά» αρχεία, μέσα από το ιστορικό ντοκιμαντέρ και τη φωτογραφική έκθεση «Η Αθήνα και η Μεγάλη Ιδέα. 1896-1922».
Από τις 25 Ιανουαρίου έως τις 23 Απριλίου, κατά τη διάρκεια της έκθεσης το κοινό έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει την προβολή του ντοκιμαντέρ στο αμφιθέατρο του ίδιου κτηρίου.
«Η Αθήνα και η Μεγάλη Ιδέα. 1896-1922»: Λίγα λόγια για το ντοκιμαντέρ και την έκθεση
Η σημαντικότητα του ιστορικού αυτού ντοκιμαντέρ και της έκθεσης έγκειται τόσο στο ότι παρουσιάζουν άγνωστες εικόνες της Αθήνας, όσο και στο ότι οι δύο συνεργάτες προσφέρουν μία νέα αφήγηση στο πώς η Αθήνα και οι Αθηναίοι βίωσαν πέντε πολέμους μέσα σε ένα διάστημα εικοσιπέντε ετών αλλά και πώς βίωσαν τον Εθνικό Διχασμό.
Ειδικοί επιστήμονες από την Ελλάδα, την Ευρώπη και την Αμερική μιλούν για την Ιστορία της πόλης των Αθηνών, ενώ μαρτυρίες, όπως της Δέσποινας Γερουλάνου και του Φίλιππου Μαζαράκη Αινιάν, ξεδιπλώνουν προσωπικές ιστορίες .
Στο ντοκιμαντέρ συμμετέχουν επίσης οι: Roderick Beaton, Αλέξανδρος Κιτροέφ, Μαρίνα Λαμπράκη Πλάκα, Jim Wright, Νίκος Βατόπουλος, Χριστίνα Κουλούρη, Sir Michael Llewellyn Smith, Kathleen Fleming, Λάμπρος Λιάβας, Άρτεμις Σκουμπουρδή.
Οι φωτογραφίες και τα φιλμάκια προέρχονται από τα αρχεία της Library of Congress, National Αrchives and Records Administration- Washington DC, Harvard University, Princeton University, Getty, Boston Public Library, Sydney University, Stockholm Public Library, Pathe, Gaumont, Établissement de Communication et de Production Audiovisuelle de la Défense (ECPAD), Médiathèque du patrimoine et de la photographie, Paris, τα Ιστορικά Αρχεία και τα Φωτογραφικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη, τα αρχεία του Εθνικού και Ιστορικού Μουσείου, τα αρχεία του ΕΛΙΑ, τη συλλογή Νίκου Πολίτη και πολλές άλλες ιδιωτικές συλλογές.
Για τη ηχητική μπάντα της ταινίας η μοντέρ Αλίκη Παναγή χρησιμοποίησε ήχους εποχής προκειμένου να ζωντανέψει η ιστορία της πόλης, ενώ ο μουσικός Νίκος Πλατύραχος, βασίστηκε σε μουσική και τραγούδια από την Αθήνα και επιτυχίες της εποχής για να συνθέσει την πρωτότυπη μουσική του ντοκιμαντέρ. Φωτογραφία Buddy Squires, ήχος John Zecca, Marc Mandler, μιξάζ Θύμιος Κολιοκούσης. Παραγωγή Πρωτέας & Proteus NY Inc.
Πληροφορίες: Η έκθεση και οι προβολές θα διαρκέσουν από 25 Ιανουαρίου μέχρι 23 Απριλίου στο Μουσείο Μπενάκη Ελληνικού Πολιτισμού (Κουμπάρη 1, τηλ. 210-3671000/benaki.ogr).
